Vroeger had je op het toilet een verjaardagskalender hangen…. iedereen die je ooit ook maar een x halfslachtig een hand had gegeven stond er op. Hij hing op het toilet want dan zag je hem tenminste en kon je het niet vergeten. De ene maand had meer verjaardagen als de ander.
Tegenwoordig hangt hij nog steeds op ons toilet…. waarom? Waarschijnlijk omdat dit een van de weinige dingen is die traditie is…. hier hing hij altijd dus nu ook nog. Overvol is hij niet meer, het lijkt bijna of je een plekje moet verdienen om er op te mogen.
Nodig is hij ook niet echt meer…. is het niet Facebook die ons braaf herinnert dan is het wel de digitale agenda. Behalve dat de verjaardagen minder genoteerd worden staan er ook andere dingen op de verjaardagkalender. Er zijn trouwdagen bij gekomen en sterfdagen. Want helaas hoort dat laatste ook bij het ouder worden.
Ik weet dat destijds mijn (inmiddels ex) schoonouders vriendinnen van hun zonen met potlood op de agenda schreven…. want je wist maar nooit of het wel “aan” bleef. Als je dan eenmaal wel met pen erop stond dan had je het gemaakt en hoorde je er echt bij.
Tegenwoordig met de digitale wereld hoeft dat niet meer en als een vriendschap wat minder wordt kun je die gewoon deleten, niks potlood of gum.
Wel heb ik het idee dat ook vriendschappen makkelijker gedelete worden, waar je vroeger nog belde als je elkaar iets te vertellen had schrijf je nu al je belevenissen in je digitale wereld. Superhandig! 1x iets opschrijven en al je vrienden zijn op de hoogte.
Hoe makkelijk het ook is om iedereen op de hoogte te houden, zo moeilijk lijkt het wel om vriendschappen te onderhouden.
Misschien dat daarom die kalender wel blijft hangen… omdat ik heel stiekum toch wel terug wil naar die tijd van toen